Een trouwfilm in het buitenland
Een tijdje geleden heb ik besloten niet meer naar het (verre) buitenland te gaan om bruiloften te filmen. De destination weddings die ik heb mogen meemaken waren fantastisch. Een waar avontuur, keer op keer. Ik ben heel dankbaar dat ik het allemaal heb mogen meemaken, in werkelijk alle uithoeken van de wereld. Hoe geweldig deze ervaringen ook zijn geweest, maak ik de bewuste keuze dit niet meer te doen. Ik leg hieronder uit hoe ik tot dit besluit ben gekomen en wat mijn beweegredenen zijn.
EEN ANDERE WERELD
In het voorjaar van 2020 stond de wereld ineens stil. Iedereen heeft hierbij zijn of haar persoonlijke verhaal. Ondanks dat het een ontzettend moeilijk jaar was voor vrijwel iedereen (ook voor mij), bekijk ik het graag positief. De crisissituatie heeft namelijk voor mij persoonlijk op een aantal vlakken als katalysator gewerkt. Daarnaast is in 2020 ons dochtertje geboren. Samen met onze zoon (geboren in 2017) vormen we inmiddels een mooi gezin en genieten we volop van alles.
WERK-PRIVÉ
Tijdens de crisis is mij allereerst nóg meer duidelijk geworden hoe belangrijk mijn familie en vrienden voor mij zijn. Een vaak gemaakte ‘fout’ is dat je als trouwvideograaf ten koste van de mensen om je heen volledig op gaat in je werk. Dat is logisch, want je beoefent je passie. Het is des te moeilijker om de balans er goed in te houden. Het balanceren tussen werk en privé is een ware kunst. Gelukkig gaat me dat goed af, waardoor ik prachtige bruiloften mag filmen zonder dat het teveel ten koste gaat van quality time met mijn gezin en vrienden. In het kader hiervan passen bruiloften in het buitenland (waarvoor je vaak minimaal 3 tot 4 dagen op pad bent) voor mij niet meer in deze balans.
DE TOEKOMST
Waarschijnlijk ingegeven door het feit dat ik twee kinderen heb, ben ik nóg meer gaan nadenken over de toekomst die we voor hen creëren. Los van allerlei ontwikkelingen waar je zelf weinig invloed op hebt, denk ik dat de start van een duurzame(re) wereld in essentie bij ons eigen gedrag ligt. Precies zoals de welbekende slogan al decennia lang verkondigt. Ik hoop dat ik niemand tegen het hoofd stoot met deze teksten, want dat is mijn bedoeling niet. Ik probeer enkel uit te leggen wat mijn persoonlijke beweegredenen zijn en waar ik me fijn bij voel. Het enige wat ik hoop is dat eenieder zijn of haar eigen bewuste keuze hierin maakt. Voor mij persoonlijk houdt het in ieder geval in dat ik de afgelopen tijd een aantal leefstijl- en werkveranderingen heb doorgevoerd. Wat betreft mijn werk betekent het dat ik heb besloten niet meer in het vliegtuig te stappen voor filmklussen.
